کرفس دارای مواد معدنی منیزیوم و پتاسیم میباشد که برای آرامش اعصاب و بیماریهای روحی نظیر (Vertigo) مفید میباشند. کرفس همچنین دارای مقدار زیادی ویتامینهای ک؛ و سی است که آنتی اکسیدان بوده، موجب کاهش تورم یاختههای بدن، سمزدایی و مبارزه با روماتیسم و بیماریهای سرطانی میگردند.
کرفس از معدود گیاهانی است که میتوان آن را همزمان با میوهها و گیاهان دیگر مصرف کرد و باعث دشواری در گوارش نمیگردد. برای نمونه با آب انگور و سیب (برای مبارزه با روماتیسم)، با زنجبیل (برای مبارزه با میگرن و سردرد) و با لیموترش (برای مبارزه با سرماخوردگی و قند بالای خون).
کرفس ترکیباتی دارد که به تقویت سیستم گوارشی کمک کرده و شما را از ابتلا به سرطان های روده و معده دور نگه می دارد.
کرفس به طور طبیعی ملین خوبی است و برای درمان یبوست داروی گیاهی موثری به شمار می رود. بنابراین به افراد مبتلا به یبوست توصیه می شود در این فصل بیش از هر چیز کرفس بخورند.
اگر مدام عصبی هستید و به قرص های آرامش بخش پناه می برید بهتر است کرفس را بیشتر در برنامه غذایی تان بگنجانید.
اگر اضافه وزن دارید به جای دنبال کردن رژیم های سفت و سخت در روز چندبار آب کرفس بخورید. بدین ترتیب اشتهای شما برای خوردن شیرینی جات و غذاهای چرب و سنگین کم می شود و به تدریج با مصرف غذای کمتر به وزن دلخواهتان می رسید.
هنگام خرید کرفس ها آنهایی را انتخاب کنید که سفت و تردد به نظر می رسند و برگ هایشان به راحتی شکسته می شود. ساقه کرفس باید یکدست و فشرده باشد. به رنگ ساقه ها هم دقت کنید. کرفس تازه رنگش سبز کمرنگ است و آنهایی که سبز تیره یا لکه های قهوه ای دارند از مرز تازگی گذشته اند. برای اینکه از خریدتان مطمئن تر شوید لا به لای ساقه ها را به آرامی باز کنید تا اثری از لکه های سیاه و قهوه ای به چشم تان نخورد. برای نگهداری از کرفس ها به یک ظرف دربسته نیاز دارید تا ساقه ها را داخل آن قرار دهید یا اینکه می توانید یک کیسه پلاستیکی دورشان بپیچید و در یخچال بگذارید. یک راه دیگر هم هست. کرفس ها را در یک پارچه نمدار قرار دهید تا تازگی شان حفظ شود. یادتان باشد که برای استفاده از حداکثر مواد مغذی کرفس بهتر است آنها را ظرف یکی دو روز بعد از خرید مصرف کنید. اگر ساقه ها را خرد کرده و شسته اید باید بگذارید آب آنها کاملا خشک شود و بعد در یخچال بگذارید، در غیر این صورت خیلی زود با ساقه های فاسد و کم خاصیت رو به رو می شوید. کرفس ها در فریزر هم قابل نگهداری هستند تا در سایر فصول سال هم بتوانید خورش کرفس نوش جان کنید.
یک راه خیلی خوب برای استفاده بیشتر از مزایای کرفس این است که آب آن را بگیرید و با آب هویج مخلوط کنید. این آبمیوه بسیار مقوی است و شما را حسابی سرحال می کند. به ویزه اگر ورزش می کنید بهتر است بعد از پایان فعالیت بدنی یک لیوان آب کرفس بخورید چون آب از دست رفته بدن شما را به سرعت احیا می کند و سرشار از مواد معدنی است. از ساقه ها و برگ های کرفس برای تهیه سوپ استفاده کنید یا آنها را به سالاد اضافه کنید. ضمن اینکه آب کرفس به تناسب اندام هم کمک می کند.
از خواص کرفس این است که منبعی فوق العاده از ویتامین ث است. این ویتامین به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند. مصرف سبزیجات و میوه های غنی از ویتامین ث می تواند علایم سرماخوردگی را کاهش دهد یا از شدت این بیماری بکاهد. بیش از 20 نتیجه تحقیقاتی معتبر نشان می دهد که ویتامین ث بهترین ویتامین برای جنگ با سرماخوردگی است و همینطور با تخریب ناشی از رادیکال های آزاد مقابله می کند.
رادیکال های آزاد می توانند با اکسیداسیون کلسترول احتمال بروز حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهند. بنابراین مصرف ویتامین ث در سلامت قلب و عروس تاثیرگذار است و شما را از بیماری های قلبی، سکته و سرطان دور نگه می دارد.
اگر نگران بالارفتن فشار خونتان هستید بهتر است بدانید که کرفس پتانسیل کاهش فشار خون را هم دارد و در طب سنتی چینی ها به عنوان داروی ضدفشار خون تجویز می شده است. تحقیقات اخیر دانشمندان هم این خاصیت را تایید می کند. در واقع کرفس ترکیبی را در خود جای داده که می تواند به آرامش ماهیچه های اطراف سرخرگ ها کمک کرده و به آنها اجازه می دهد کمی گشاد شوند. وقتی داخل سرخرگ ها فضای بیشتری وجود داشته باشد، خون می تواند با فشار کمتری به جریان درآید. این ترکیب موجود در کرفس سبب پایین آمدن سطح هورمون استرس هم می شود که استرس یکی از عوامل بالارفتن فشار خون است.
کرفس حداقل هشت ترکیب ضدسرطانی را در خودش جای داده است و از رشد تومورهای سرطانی پیشگیری می کند و می تواند تخریب ناشی از رادیکال های آزاد را به حداقل برساند.
کرفس یکی از سبزیهای خوب است که به دلیل داشتن فیبر فراوان، اثر بسیار مطلوبی روی سلامت دستگاه گوارش دارد. اگرچه ساقه این سبزی از نظر ویتامینها چندان غنی نیست ولی برگهایش خواص سبزیجات-خواص میوه ها سبزیجات و سلامت – خوبی برای ویتامینهایی مانند ویتامین A و ویتامین C هستند و از این نظر شباهت فراوانی به جعفری دارد بنابراین افرادی که به مصرف این گیاه با برگ عادت دارند، میتوانند مقادیری از ویتامینهای مورد نیاز بدن خود را با خوردن آن تأمین کنند.
بله، کرفس و تمام سبزیها به دلیل اینکه فیبر دارند و این ماده برای بدن قابل جذب نیست و به دلیل پر کردن بشقاب غذا، در کاهش وزن نقش دارند.
یعنی مقدار کالری مورد نیاز برای هضم کرفس از میزان کالریای که این ماده به بدن فرد میدهد بیشتر است و روند کاهش وزن را تسریع میکند.
نه، ما در منابع علمی کتابهای تغذیه چیزی به نام «کالری منفی» نداریم و این نوع باورها بیشتر در میان عوام رواج دارد و نمیتوان به آنها استناد کرد. ضمن اینکه حتی اگر ما این مسأله را در مورد کرفس قبول کنیم، باز هم از این دیدگاه تأثیر چندانی بر کاهش وزن فرد نخواهد داشت.
دلیل آن کاملاً ساده است، ما در روز چقدر میتوانیم کرفس بخوریم؟ اگر یک نفر در روز 100 یا حتی 200 گرم کرفس مصرف کند و انرژی مورد نیاز بدن برای هضم این مقدار کرفس 40 کیلوکالری باشد و فرض کنیم کرفس هم فقط 20 کیلوکالری انرژی تولید میکند، در کل این مقدار کرفس روزانه 20 کیلوکالری به کاهش وزن ما کمک خواهد کرد. این میزان در مقایسه با حدود 1500 کیلوکالری مصرفی روزانه بسیار ناچیز است.
کرفس و تمام سبزیها به دلیل اینکه فیبر دارند و این ماده برای بدن قابل جذب نیست و به دلیل پر کردن بشقاب غذا، در کاهش وزن نقش دارند
بله، البته دو نکته اساسی در این میان قابل ملاحظه است؛ اول اینکه کالری موجود در کرفس حتی از مواد غذاییای مثل هویج هم پایینتر است و استفاده از آن در میانوعدهها میتواند به افرادی که قصد کاهش وزن دارند، کمک بیشتری بکند و نکته دوم اینکه نباید کرفس را در مقام مقایسه در کنار سبزیهای متداول دیگر گذاشت.
در حقیقت یکی از عوامل بسیار مهم و تعیینکننده در رژیمهای غذایی، جایگاه رژیمی مواد غذایی است. به عنوان مثال اگر کرفس را با ماده غذاییای مثل کاهو مقایسه کنیم، میبینیم میتوانیم کاهو را در هر فصل از سال و به میزان کافی در رژیم غذایی خود بگنجانیم، در حالی که این مسأله در مورد کرفس صدق نمیکند و فقط در فصول خاصی از سال میتوان از آن استفاده کرد.
میتوان این کار را انجام داد اما اصولاً متخصصان تغذیه سعی میکنند میانوعدههای میوه را از رژیم غذایی حذف نکنند و فرد واحدهای میوه روزانه خود را به طور مرتب دریافت کند. ترجیح بر این است که از کرفس به جای سبزیها استفاده شود.
در حالت کلی، همواره سفارش ما این است که حتیالمقدور سبزیها خام مصرف شوند. حالت تردی و طعم کرفس به نحوی است که مصرف آن به صورت خام میتواند احساس لذتبخش جویدن را در فرد ایجاد کند اما استفاده از آن به صورت پخته نیز خالی از لطف نیست.
آب کرفس باعث میشود مقادیر زیادی از فیبر موجود در کرفس کامل به بدن نرسد اما نوشیدن آن از نوشیدن آبمیوههایی مثل آب پرتقال که حدود 120 کیلوکالری به بدن میدهند، بسیار مناسبتر است البته برای کسانی که باید از یک رژیم غذایی کم انرژی داشته باشند.
معمولاً نه، فقط در برخی افراد که با هضم فیبر کرفس مشکل دارند، اندکی ایجاد مشکل میکند.
فیبر موجود در بافت کرفس از نوع خشبی (چوبی) است و کمی با فیبر سبزیهای دیگر متفاوت است. به غیر از این مورد، مشکل خاص دیگری درباره مصرف کرفس گزارش نشده است.
بهترین روش برای نگهداری از کرفس هم این است که قبل از مصرف آن را به صورت قطعهقطعه درنیاورید تا مواد مغذی آن از دست نرود. شستشوی این سبزی به ویژه در قسمتهای نزدیکتر به ریشه، باید با دقت بیشتری انجام شود.
گوجه یا گوجه سبز نام درختی است از تیرهٔ گل سرخیان که میوهٔ آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هستهٔ سخت است. آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز و ترش تر از آن است. بر پایهٔ نوشتههای قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینیها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته میشود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شدهاست.
درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگهای ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در میآیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوهای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز میشود. این میوه به سرعت میرسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورشها مصرف میشود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده میشود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف میشود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران بخصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت میشود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود از رونق زیادی برخوردار است.
فصل بهار با نوبرانههای گوجه سبز همراه است، گرچه قیمت آن گران است اما متخصصان تغذیه بر این عقیدهاند که گوجه سبز افزون بر طعم خوشمزه، ارزش غذایی هم دارد. گوجهسبز به صورت تازه و پخته درخورشها مصرف میشود.
این میوه غنی از ویتامین C، اسیدمالیک و اسید سیتریک است، اما توجه داشته باشید مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده میشود.
کربوهیدرات 8.51 گرم، چربی 2.84 گرم، پروتئین 1.6 گرم، فیبر خام 0.5 درصد.
با مصرف 100گرم گوجه سبز، 5 درصد ویتامین آ، 2.1 درصد ویتامین ب 1 (تیامین)، 1.9 درصد ویتامین ب 2(ریبوفلاوین)، 2.8 درصد نیاسین، 13 درصد ویتامین ث، 5.1 درصد کلسیم، 2.2 درصدفسفر، 5 درصدآهن و 3.6 درصد پتاسیم مورد نیاز در روز تامین میشود.
خواص گوجه سبز : برخی گیاه شناسان معتقدند مصرف گوجهسبز برای بهبود طعم دهان مفید است. از خواص گوجه سبز ، خاصیت مسهلی آن است که بخوبی شناخته شده است. همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشارخون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معدهای – رودهای است.
از خواص گوجه سبز این است که باعث تعادل اسید و باز در جریان خون میشود، از این رو میتواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابلتوجهی در جلوگیری از بیماریهایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول وسرطان دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد.
همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضدقارچی و ضدباکتریایی این میوه هستند. مطالعات نشان میدهد که این میوه میتواند در درمان تومورها موثر باشد. همچنین بهدلیل وجود اسید اسکوربیک (ویتامین ث)، برای افراد مبتلا به نقرس توصیه میشود.
هر چند در کتب قدیم به گل گاوزبان «لسان الثور» میگویند، ولی در واقع نام دیگری ندارد. این گیاه بهطور خودرو، منحصرا در دامنه کوههای البرز به عمل میآید و تاکنون اهلی نشده و قابل کشت نیست.
جوشانده و دمکرده این گیاه حواس پنجگانه را تقویت کرده و بسیار نشاطآور، بازکننده رنگ رخسار، کاهنده غم و اندوه و ضد وحشت و اضطراب است و میتواند حواس پرتی را رفع و تنگی نفس ناشی از آشفتگی ذهنی را بهبود بخشد.
مقوی روح و اعضای اصلی بدن بوده، حواس پنجگانه یا بهتر بگویم، حواس هجده گانه آدمی را تقویت میکند.
شکم را نرم و کیسه صفرا را باز میکند، اخلاط سوخته سوداوی را از معده خارج و عوارض آن را از بین میبرد.
جوشانده آن همراه با داروهای دیگر جهت سرسام (مننژیت)، برسام (ورم پرده دیافراگم)، مالیخولیا، جنون و رفع حواسپرتی مفید است.
جوشانده آن نشاطآور بوده، رنگ رخسار را باز میکند.
سینه را نرم میکند، تنگی نفس و درد گلو را شفا میدهد.
دلهره و وحشت را از بین میبرد و غم و غصه را کم میکند و برای کسانی که با خود حرف میزنند سودمند است.
جوشانده آن با عسل جهت تنگی نفس تجویز شده است.
جویدن برگ تازه آن جهت درمان جوشهای چرکی دهان اطفال، برفک، سستی بیخ دندان و رفع حرارت دهان نافع است. مقدار خوراک گل آن 10 گرم تا 5 گرم میباشد.
عرق گل گاوزبان جهت امراض سوداوی، وسواس و خفقان مفید است.
دارای منیزیوم بوده و از سرطان پیشگیری میکند.
مضرات : گلگاو زبان بهعلت داشتن آلکالوئید برای زنان باردار و کودکان مضر است.
منیزیوم موجود در گلگاوزبان ضدسرطان بوده و بهدلیل دارا بودن «آلکالوئید» میتواند ضد حساسیت، ضد روماتیسم و ضد التهاب باشد.
این گیاه باعث کاهش تب در بیماریهایی چون سرخک، مخملک، آبله و کهیر میشود. در برخی کشورها برگهای تازه گلگاوزبان را بهعلت داشتن مقادیری ویتامین C داخل سالاد میریزند.
گلهای تازه این گیاه نیز بویی شبیه خیار دارد و وقتی در آب خیسانده شود و با آبلیمو و شکر مخلوط شود، مصرف آن برای روزهای گرم بسیار نشاطانگیز و خنککننده است.
گلگاوزبان علاوهبر خواص درمانی فوق تصفیهکنندهخون، ضداسپاسم، محرک غدد آدرنال، مقوی قلب و عروق، نرمکننده مجاری تنفسی، خلطآور، شیرافزا و مسهل بوده، ولی بهدلیل دارا بودن آلکالوئید برای زنان باردار و کودکان مضر است.
دمکرده گلگاوزبان به همراه سنبلالطیب و لیموعمانی یک نوشیدنی نشاط آور و آرامبخش است که استفاده از آن به جای چای و قهوه در مجالس عزاداری برای ایجاد آرامش درونی توصیه میشود.
به صورت دم کرده مصرف میشود و برخی مقداری فندق هم با آن مصرف میکنند.
گاوزبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا ۶۰ سانتیمتر میرسد ساقه آن شیاردار و خاردار میباشد. برگهای این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش میباشد.
گاوزبان احتمالا از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمتهایی از خاورمیانه میروید. گل، برگ و سرشاخههای گلدار آن به مصرف دارویی میرسد.
گاوزبان گیاهی مقاوم به شوری است که قادر به جذب یونهای سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک میباشد و میتوان از این گیاه برای خارج ساختن این یونها از خاک و اصلاح خاکهای شور و قلیا استفاده کرد.[۲] در ویکیپدیای زبانهای دیگر به ترکیبات سمی و آلکالوئیدی این گیاه هم اشاره شده.
بر اساس کتاب قانون بوعلی سینا:(قانون در طب انتشارات صداوسیما صفحه ۲۰۲) مزاج:گرمیش نزدیک به اعتدال است و کمی به سوی گرمی گرایش دارد، در آخر اول رطوبتی دارد. خوزی گفتهاست در آخر دوم سرد و تر است و این نظریه از راستی دور است.
۱) گل گاو زبان و برگهای آن تصفیه کننده خون است.
۲) آرام کننده اعصاب است.
۳) عرق آور است.
۴) ادرار آور است.
۵)کلیهها را تقویت میکند.
۶) سرماخوردگی را برطرف میکند.
۷) برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
۸) در درمان برونشیت موثر است.
۹) بی اختیاری دفع ادرار را درمان میکند.
۱۰) التهاب و ورم کلیه را درمان میکند.
۱۱) در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
۱۲) ضماد برگهای گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
۱۳)برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
۱۴) برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدر زیادی ویتامین C میباشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد میریزند.
۱۵) این گیاه درمان خوبی برای فلاش بک زدنهای متوالی در زندگیست
مطمئن هستم که از قرصهای مختلف لاغری خسته شدهاید که حرفها و قولهای بسیاری به شما میدهند اما هیچ کدام را برآورده نمیکنند. پس به شما میگویم که چه انتظاراتی باید از دانه قهوه سبز داشته باشید :
چربی سوزی قوی، کاهش اشتهای موثر، سریع الاثر و نتیجه ثابت شده، کاهش وزن باور نکردنی، انرژی دهنده در طول روز و بدون اثرات منفی. دانه قهوه سبز تاثیرگذارتر از دیگرمحصولات است. بیشترمحصولات موجود در بازار عصارهشان را از مواد دیگر شیمیایی میگیرند. این کار را برای کم کردن هزینهشان انجام میدهند اما تاثیر گذاریشان را نیز کاهش میدهند.
1.بیشتر از 9کیلوگرم هر ماه وزن از دست ندهید.
2.غذا خوردن را فراموش نکنید. حداقل روزی 3 وعده غذا بخورید.
3.ورزش سبک خود را ادامه دهید و آن را زیاد نکنید.
قهوه سبز فواید بسیاری دارد. قهوه سبز برای کاهش وزن در روندی سالم و بدون مضرات کار خود را انجام میدهد.مقدار بالای کلوروژنیک اسید در قهوه سبز به کم شدن چربی بدن توسط افزایش سوخت و ساز بدن و استفاده از چربی ذخیره شده در بدن کمک میکند. تحقیقات بسیار زیادی روی عصاره قهوه سبز انجام شده است که به عنوان یک رژیم های لاغری ، رژیم های چاقی – مهم برای کاهش وزن شناخته میشود. این تحقیقات نشان دادند که کلوروژنیک اسید موجود در قهوه سبز 45درصد به کاهش جذب چربیای که در غذای مصرفی وجود دارد و تحریک متابولیسم کمک میکند.آنتی اکسیدان اصلی در عصاره قهوه سبز یعنی اسید کلوروژنیک، در آزاد شدن آنزیم G6P به وجود میآید که به طور محسوسی در تعادل قند خون نقش اساسی ایفا میکند، در نتیجه برای دیابتیها دریافت این مکمل میتواند مفید باشد.
همچنین دیابتیها میتوانند از کاهش وزنشان که با استفاده از قهوه سبز به وجود میآید فواید زیادی ببرند. اسید کلوروژنیک، ترکیب اصلی قهوه سبز،یک آنتی اکسیدن طبیعی بسیار قوی است که با رادیکالهای آزاد موجود در خون میجنگد. تاثیر آن روی روند پیری و بهتر شدن جریان خون و سفت شدن ماهیچهها است. این تنها یکی از دلایلی است که این تحقیق بسیار جالب است. بر اساس تحقیقاتی که در مورد چاقی، بیماری دیابت و مشکل در سوخت وساز بدن انجام شده است،
قهوه سبز اولین مادهای است برای کاهش وزن که سر قولهای خود ایستاده است. در یک تحقیق که اخیرا در روزنامه تایمز ایالاتمتحده به چاپ رسید، داوطلبانی که قهوه سبز را مصرف میکردند به مدت 12 هفته مورد بررسی قرار گرفتند.آنها به طور میانگین 5/8 کیلوگرم وزن کم کردند.این مقدار 16درصد از کل چربی بدنشان و5/10درصد از کل وزنشان بود. اما بخش جالب توجه جریان این بود که این داوطلبان هیچ تغییری در روند زندگی و تغذیه روزانهشان ندادند.
تکرار میکنم این افراد 5/8 کیلوگرم را بدون گرفتن رژیم و ورزش اضافه بر برنامه عادیشان، کم کردند. تا امروز، دانههای قهوه سبز، تاثیرگذارترین سلاح در مبارزه با چاقی و کمک به کاهش وزن هستند. امکان ندارد بتوانید راه حل دیگر بهتری برای کاهش وزن خود پیدا کنید.
عصاره قهوه سبز از جذب شدن قند درون نشاسته غذاها جلوگیری میکند همچنین کالری دریافتی را به خصوص بعد از خوردن غذا کاهش میدهد. از طریق جلوگیری از جذب گلوکز، هم BMIو هم چربی بدن کاهش پیدا خواهد کرد. همچنین اسید کلوروژنیک از جذب چربی در روده جلوگیری میکند و متابولیسم چربی را در کبد افزایش میدهد. دانه قهوه سبز اشتها را کم میکند، متابولیسم را افزایش میدهد و چربی سوزی را سریعتر میکند. با سوزاندن چربی، عضلاتتان به طور طبیعی بیشتر مشخص میشوند و البته قهوه سبز به دفع سموم بدن کمک میکند.
تولیدکنندگان مکملهای قهوه سبز ادعا میکنند که این گیاه دارای اثرات کاهش وزن میباشد. ذکر این نکته ضروری است که علت اصلی کاهش وزن قهوه معمولی محتوای بالای کافئین در آن میباشد. در حقیقت کافئین باعث سرکوب چربیسازی و نیز تحریک چربیسوزی در بدن میشود. همچنین سطح انرژی بدن را افزایش میدهد و اثرات گرمازایی دارد؛ اما کافئین موجود در قهوه سبز بسیار کمتر از قهوه معمولی است و کمتر از آن است که بتوان علت اثرات لاغری این گیاه را به آن نسبت داد. این تولیدکنندگان عقیده دارند مواد شیمیایی دیگر موجود در این گیاه مانند کلروژنیک اسید علت اثرات لاغرکننده این گیاه است که البته مطالعات متعدد، اثر کلروژنیک اسید را به عنوان آنتیاکسیدان، ضد سنگ صفرا، کاهنده قند خون، کاهنده فشارخون و … ثابت کردهاند؛ اما اثر کلروژنیک اسید بر کاهش وزن نیاز به تحقیقات بیشتری دارد و نمیتوان با اطمینان از اثر آن بر لاغری سخن گفت.
بسیاری از محصولاتی که به عنوان مکمل قهوه سبز خالص و به صورت قرص به فروش میرسند، از مواد دیگری تشکیل یافتهاند و علاوه بر عصاره قهوه سبز، از افزودنیها و پرکنندهها تشکیل یافتهاند که هر یک از آنها اثرات جانبی فراوانی را به همراه خواهند داشت و نیز مقداری کافئین هم به منظور افزایش اثربخشی به آن افزودهاند. پس اگر به دنبال لاغری با یک گیاه کم خطر و طبیعی میباشید نمیتوانید به این مکملها اعتماد کنید. همان طور که گفته شد قهوه سبز خالص دارای مواد چربی سوز فوقالعاده نمیباشد و شرکتهای تولیدکننده این مکملها با افزودن کافئین به آنها، چربیسوزی آنها را تضمین میکنند و ادعا میکنند که مصرف 80- 200 میلیگرم از عصاره قهوه سبز که در این قرصها وجود دارد؛ در طی 12 هفته، آن هم در صورت رعایت رژیم غذایی و فعالیت بدنی وزن افراد کاهش مییابد.
با وجود تمام اثرات مفید قهوه سبز بر سلامتی مصرف مقادیر زیادی از آن عوارضی را به همراه دارد. از مهمترین عوارض آن افزایش احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی میباشد. کلروژنیک اسید و کافئین موجود در مکمل قهوه سبز میزان هموسیستئین پلاسما را افزایش میدهند که افزایش این ماده بیماری قلبی را به همراه دارد. مطالعات نشان میدهد که مصرف مقادیر زیادی کلروژنیک اسید در مدت زمان کوتاه باعث افزایش هموسیستئین پلاسما میشود. ماده دیگر موجود در قهوه سبز با نام دیترپنس باعث افزایش سطح کلسترول میشود و افزایش سطح کلسترول، مستقیماً بر ابتلا به بیماریهای قلبی مرتبط است.
قهوه سبز به دلیل دارا بودن کافئین، دارای عوارض متعدد میباشد و مصرف آن بیخطر نیست. البته میزان کافئین آن کمتر از قهوه معمولی است؛ اما مصرف مقادیر فراوانی از قهوه سبز نیز عوارض ذکرشده در زیر را به همراه خواهد داشت :
1. اختلالات مرتبط با سیستم عصبی: مانند بیخوابی، سردرد، اضطراب، عصبی شدن، بیقراری، زنگ زدن در گوش و…
2. اختلالات مرتبط با سیستم گوارشی: مانند سندرم روده تحریکپذیر، مشکلات معدهای، اسهال، استفراغ، تهوع و …
3. عود کردن بیماری گلوکوم: زیرا کافئین موجود در قهوه سبز فشار ناشی از سلولهای داخلی را بر روی چشم، افزایش میدهد.
4. افزایش سطح کلسترول: کافئین تصفیه نشده سطح کلسترول را افزایش میدهد.
5. شکستگی استخوان در نتیجه استئوپروز: کافئین و سایر ترکیبات موجود در قهوه سبز مقدار آزاد شدن کلسیم از استخوانها را افزایش میدهند که نهایتاً از طریق ادرار دفع میشود. این مسئله باعث ضعیف شدن استخوانها میشود. افراد مبتلا به استئوپروز باید مصرف کافئین خود را به کمتر از 300 میلیگرم در روز کاهش دهند (2-3 فنجان قهوه در طی روز). این مسئله بالأخص در دوران یائسگی از اهمیت بسزایی برخوردار است.
کیوی گیاهی است از گروه گیاهان گلدار دولپهای در راسته خلنگسانان و رده کیویان. این گیاه بومی جنوب چین و میوه ملی جمهوری خلق چین است. میوه آن تخم مرغی شکل به اندازه یک تخم مرغ بزرگ (به طول ۵-۸ سانتیمتر و عرض ۴٫۵ – ۵٫۵ سانتیمتر) است و پوست آن قهوهای رنگ و گوشت آن سبز کمرنگ است.
این گیاه در ابتدا گیاهی بومی در جنوب چین بوده است و سپس در ابتدای قرن بیستم به نیوزیلند برده شده و در آنجا صورت تجاری کشت شده است. اما نام آن از نام گونهای پرنده زیبا که در نیوزیلند پرنده ملی بوده در دهه شصت میلادیش به این میوه داده شده رایج گردیدهاست (پرنده کیوی).
پیوند این میوه بعد از رشد حدود یک هفتهای تبدیل به نهال و قابل قلمه زدن است. این روش از متداولترین روشهای کاشت نهال کیوی در دنیا به خصوص کشور چین میباشد. کشور چین یکی از بزرگترین کشورهای صادر کننده نهال پیوندی این میوه میباشد.
از مهمترین خواص کیوی میتوان به خاصیت ضد یبوست بودن آن به دلیل فیبر فراوانی که دارد اشاره کرد. در واقع ما معمولاً مصرف کیوی را به عنوان یک ملین طبیعی و پرخاصیت به افرادی که از مشکل یبوست رنج میبرند، توصیه میکنیم. از طرف دیگر، ویتامین C فراوان موجود در کیوی در کنار سایر املاح آن، باعث شده که کیوی را به عنوان یکی از میوههای بسیار مغذی و سرشار از آنتیاکسیدانهای سودمند برای بدن بشناسیم.
یکی از سوالاتی که این روزها در مورد مصرف کیوی مطرح می باشد این است که بهتر است کیوی را با پوست بخوریم یا پوست کنده؟ نکته مهمی که درباره این میوه وجود دارد، امکان ابتلا به حساسیت در اثر مصرف آن است. به عبارت سادهتر امکان ایجاد حساسیت به خوراکیهایی که بومی یک منطقه خاص نیستند اما در آن منطقه مورد استفاده قرار میگیرند، وجود دارد. به همین دلیل هم ممکن است برخی از ما ایرانیها به ترکیبهای موجود در کیوی که بومی کشور خودمان نیست، حساسیت داشته باشیم.
این مسئله حساسیت، در مورد پوست کیوی هم به شدت مطرح است. یعنی از آنجا که پوست کیوی به دلیل جنس و شکل خاص خود ممکن است حاوی بسیاری از مواد آلرژن باشد، بنابراین امکان ایجاد حساسیت پوستی به شکل خارش یا حتی حساسیت خوراکی به پوست کیوی، چندان دور از انتظار نخواهد بود و به همین دلیل هم از طرف برخی کارشناسان توصیه میشود پوست کیوی را پیش از مصرف آن بگیرید.
از طرفی بد نیست بدانید مقداری فیبر، انواع ویتامین و حتی پروتئین در پوست برخی از میوهها و سبزیها وجود دارد و به همین دلیل توصیه میشود بیشتر میوهها و سبزیها را با پوست مصرف کنید. در مورد کیوی ممکن است ترکیبهای مختلفی مانند ترکیبهای فیبری موجود در پوست آن باعث ایجاد حساسیت شوند و این حساسیت هم خودش را با دلدرد یا سوءهاضمه پس از مصرف میوه نشان دهد بنابراین این به بدن شما بستگی دارد که بتوانید آن را با پوست میل کنید یا نه.
همان طور که ذکر شد؛ کیوی سرشار از ویتامین C است. تحقیقات اخیر نشان میدهد که کیوی سرشار از ویتامین E نیز هست. ویتامین E یکی از ویتامینهای محلول در چربی است. دلیل اهمیت این ویتامین خاصیت آنتی اکسیدانی آن میباشد که عبارت است از کاهش عوامل شیمیایی مخربی که در اثر استرسهای فیزیولوژیکی و محیطی در بدن به وجود میآیند. روغنهای گیاهی، مغزها و جوانه گندم از منابع غذایی ویتامین E به شمار میروند.
تحقیقات اخیر محققان فرانسوی نشان میدهد که دو میوه آووکادو و کیوی نیز سرشار از ویتامین E هستند. آووکادو میوهای روغنی است که به دلیل دارا بودن بسیاری از مواد مغذی به ویژه اسیدهای چرب مفید میتواند به عنوان یکی از اجزای سالاد سبزیجات، به رژیم غذایی افزوده شود.
کیوی به دلیل دارا بودن مقادیر بالایی از مواد مغذی از جمله ویتامین C و فلاوونوئیدهای مختلف اهمیت بسیار زیادی در تأمین سلامت و پیشگیری از بیماریهای مختلف دارد. بر اساس مطالعات اخیر از این پس کیوی به عنوان یکی از منابع ویتامین E نیز به شمار رفته و در پیشگیری از انواع سرطانها نقش دارد.
نکته مهم این است که بخش عمده ویتامین E، در پوست کیوی موجود است، بنابراین توصیه میشود که اگر به این میوه یا پوست آن حساسیت ندارید، آن را به خوبی شسته و با پوست مصرف نمایید.
کیوی سرشار از ویتامینC می باشد. مقدار پتاسیم آن از نظر وزنی تا حدی کمتر از موز است. همچنین دارای ویتامین A’E’کلسیم’آهن و اسید فولیک می باشد. یک عدد کیوی متوسط ۴۶ کالری انرژی دارد.
کیوی دارای مقادیر زیادی آنزیم حل کننده پتاسیم به نام پاپایین است که از نظر تجاری برای نرم کردن گوشت مفید است اما احتمال دارد برای برخی افراد آلرژی زا باشد. بویژه افرادی که به آناناس حساسیت دارند مستعد حساسیت به این میوه نیز هستند. این آنزیم با پختن میوه به سرعت از بین می رود.
به این ترتیب استفاده از کیوی خام در دسرهای حاوی شیر یا هر فراورده لبنی دیگر نامناسب است زیرا این آنزیم در عرض چند دقیقه در حالیکه بوی بسیار بدی تولید می کند شروع به حل کردن پروتئین شیر می نماید.
متأسفانه آنزیمهای کیوی در معده به وسیله اسید معده از بین می رود. اما اسید معده بعد از خوردن غذاهای گوشتی و لبنی زیاد’ مقداری خنثی می شود و آنزیمهای کیوی می توانند مدت کوتاهی فعالیت کنند و این زمان کافی است تا مواد پروتئینی در اثر این آنزیمها به قطعات کوچکتری تجزیه شوند و این امر عمل هضم غذاهای سنگین را در معده و روده آسانتر می کند.
کیوی مانند قرص آسپرین موجب رقیق شدن خون شده از ایجاد پلاک در خون جلوگیری می کند. این میوه به دلیل خاصیت کاهندگی که بر سطح تری گلیسیرید دارد ‘ از غلظت خون می کاهد و از تنگ شدن عروق و بروز انواع سکته ها جلوگیری می کند.
جالب است بدانید که ویتامین C در کاهش علائم بیماری آسم بسیار موثر است و مطالعات نشان داده کودکانی که در هفته ۷تا۵ عدد از این میوه مصرف می کنند دارای علائم تنفسی کمتری نسبت به کودکانی هستند که در هفته فقط ۱ عدد میل می کنند.
کیوی سیستم حفاظتی بدن را تقویت می کند و از بروز سرطان جلوگیری می نماید.
کیوی با داشتن ویتامینC و اسید قهوه ‘ دو ماده اتساسی ضد سرطان در اختیار می گذارد.
سیگاری ها به ویتامین C بیشتری نیاز دارندو زیرا مواد سمی مخصوصاً رادیکالهلی آزاد موجود در دود سیگار ویتامینها را از بین می برد. بنابراین سیگاریها باید حدود ۴۰% بیشتر ویتامین C مصرف کنند. این مقدار با خوردن ۲ عدد کیوی کسب می شود.
استرس و کمبود خواب روی بدن انسان اثر می گذارد. هرکس می خواهد به این وضع دچار نشود باید در روز ۴ عدد کیوی بخورد. ۴ عدد کیوی را در طول روز تقسیم کنید. مثلاً صبح’ ظهر’ بعدازظهرو عصر. چون بدن انسان نمی تواند ویتامین C را ذخیره کند.
۱- ۳ گرم فیبـر دارد که کلستـرول را کاهش داده از سرطان جلوگیـری می کند و به کنترل انسولین کمک می نماید.
۲- در مقایسه با یک عدد پرتقال هم اندازه خود ‘ ویتامین C بیشتری دارد.
۳- خواص کیوی : حاوی مقادیر قابل توجهی آنتی اکسیدان محلول در چربی است(
ویتامینA و E ) که برای مبارزه با رادیکالهای آزاد مفید می باشد.
۴- حاوی فیتوناتریفت هایی از جمله کاروتنوئید و فلاوونوئید است که تحقیقات
نشان داده که DNA را از آسیبهای مربوط به اکسیژن محافظت می کند.
۵- حدود ۱۰% از پتاسیم پیشنهادی روزانه را داراست ( حدود ۳۰۰ میلی گرم ) .
۶- خواص کیوی : حاوی مقادیر زیادی فولات است که بدن را در مقابل بیماریهای
قلبی ‘ سرطان و غیره محافظت می کند و برای شکل گیری هموگلوبین حامل اکسیژن
ضروری است.
کیوی دارای مقدار زیادی اگزالات است که موجب تشکیل سنگ در کلیه و کیسه صفرا می شود. به همین دلیل بار یافراد مستعد سنگ کلیه و سنگ صفرا مضر است.
هنگام خرید این میوه آن را در میان انگشتان خود قرار دهید و در صورتی که بر اثر فشار جزئی ‘ نرمی زیر دستان خود احساس کردید از خرید آن صرفنظر کنید. این میوه را می توانید در دمای اتاق نگهداری کرده و به مدت چند روز ذخیره کنید.
هرگز این میوه را کنار سیب ‘ گلابی و سیب زمینی قرار ندهید زیرا از این میوه ها گازی متصاعد می شود که موجب رسیدن بیش از حد این میوه می شود.اما اگر نارس باشد می توان ان را در کنار میوه های ذکر شده قرار داد تا فرایند رسیدن تسریع شود.هرگز به اندازه میوه توجه نکنید و تصور نکنید میوه بزرگتر ارزش تغذیه ای بیشتری دارد.
کیوی حاوی مقادیر زیادی ویتامین C است است که به تولید کلاژن کمک می کند؛ کلاژن نوعی پروتئین بافت همبند است که سبب استحکام پوست انسان می شود. با افزایش سن تولید کلاژن کاهش یافته و خاصیت ارتجاعی پوست از دست می رود. مواد تحریک کننده کلاژن مانند عصاره کیوی به محصولات مراقبت از پوست اضافه می شوند تا با استحکام بخشیدن به بافت پوست، ظواهر و نشانه های پیری پوست را به تعویق بیندازند.
هر چند نمی توان زمان را به عقب برگرداند اما شاید بتوان سرعت گذر زمان را کم کرد. کیوی از منابع اصلی آنتی اکسیدان ها است که بروز و ظهور آثار پیری را در انسان به تاخیر می اندازند. وظیفه اصلی آنتی اکسیدان ها مقابله با رادیکال های آزاد است که به سلول های سالم بدن آسیب رسانده و فرآیند پیری را تسریع می کنند، تغییر در ضخامت، کشش و استحکام پوست از جمله آثار پیری می باشند. کیوی از جمله منابع اصلی آنتی اکسیدان هاست که حاوی ویتامین C، ویتامین E، لیکوپن و دیگر موادی است که با رادیکال های آزاد مبارزه می کنند.
ویتامین C نه تنها به استحکام پوست کمک می کند بلکه در بازسازی بافت پوست نیز نقش دارد. میزان ویتامین C موجود در کیوی از پرتقال (نماد ویتامین C) نیز بیشتر است. ویتامین C به التیام زخم ها و خراش های پوستی کمک می کند و همچنین مانع از زبر و خشک شدن پوست می شود. علاوه بر استفاده از محصولات مراقب از پوست حاوی عصاره کیوی می توانید با خوردن سالاد کیوی، توت فرنگی و مرکبات به محافظت از پوست خود کمک کنید.